ЁНДИРАР

Фасли баҳор бўлиб гуллар очилса,
Булбул нола қилса гулни ёндирар.
Қаро кўзли, гўзал нозанин қизлар, 
Саллониб юрганда йўлни ёндирар.
Юрса йўлни ёндирар,
Кулса дилни ёндирар.
Ширин сўзлаб, қош қоқиб
 Билмам кимни ёндирар?
Ўргилайин сени ширин сўзингдан,
 Кўзларимни ололмасман кўзингдан. 
Тўлган ой ҳам рашк этар сени юзингдан,
 Мени оқ юзингни холи ёндирар.
Мени кўзим холингда
 Ихтиёрим кўлингда 
Келгин ёнимга дилдор
 Интизорман йўлингда.
Қоматингни кўриб, бўлибман банда, 
Ўзим ҳар жойда-ю, юрагим санда.
Мени кўзим санда, сеники менда, 
Қиё-қиё боқишинг дилни ёндирар.
Мени кўзим холингда,
Ихтиёрим қўлингда.
Келгин ёнимга дилдор,
Интизорман йўлингда.

    Фахриддин УМАРОВ,
            2 май 1962 йил.
   “Ғазалгўй ҳофиз” китобидан олинди.